Być w niebie i barwy jesieni-niebieski

Być w niebie, być w niebie

to spojrzeć wprost w Twoje oczy

i ujrzeć w nich siebie, piękniejszym,

niż się jest. Do Ciebie , do Ciebie

Wędruje sen mój po nocy z błagalną modlitwą,

żarliwą aż do łez.

Błądzi duch, tam gdzie chce, nie powstrzymam go już nie,

jak pies wierny u twych drzwi będzie tkwić,

ścierpi deszcz, ścierpi mróz, byle blisko Twoich ust

póki będzie o nich śnić, warto żyć.

Być w niebie, być w niebie

To wtulić twarz w Twoje włosy i

chłonąc ich zapach, potężnym być jak Bóg

ja nie wiem, ja nie wiem

gdzie mogą rzucić mnie losy

lecz będę ze świata powracał na Twój próg

Miłość-smutek kiedy jest

Pustka-gdy jej brak

życie-słone z nią od łez

Bez niej -traci smak....

Jacek F.K. Być w niebie

 Dziś w sposób szczególny chciałabym z serca PODZIĘKOWAĆ Światełkom, które napisały komentarze pod poprzednim, bądź co bądź osobistym postem. Najmocniej za poświęcony przez Was czas, bo komentarze były długie ;) i za serce! Bezcenne, ciepłe, serdeczne słowa! Dzięki TAKIM Dobrym Duszom, jak WY, można poczuć się jak w niebie. Lepszym, piękniejszym niż się jest. Wszystkie je chowam w swoim sercu na przysłowiową czarną godzinę, gdy kolorów zabraknie. Teraz Was będę nękać mailowo albo blogowo. Może nie już albo zaraz ale na pewno :).

Właściwie to dla jeszcze dwóch osóbek jestem winna podziękowania za przesyłki, ale to już inszą razą! ^^) Dziś i tak będzie dłuuugo, bo przecież się bawię: jesień w kolorach tęczy. Przyznaję, że z zieloną barwą jesieni było ciężko. Tkwi we mnie głęboko, że zieleń to przede wszystkim Pani Wiosna :). Teraz niebiesko. Też nie jest łatwo, bo z kolei niebieski to ja lubię w możliwie ciepłej tonacji, mimo, że jest to barwa zimna i w dodatku dla mnie kojarzy się z  latem. Ale jak mus to mus i dziś będzie niebiesko-błękitno. O dziwo, wbrew temu co może sugerować tło mojego bloga, niebieskiego kolorku w moim domku jest okrutnie mało. Co mnie samą zaskoczyło, bo przecież lubię niebieski!

Pudełko na pamiątki:

To specjalnie dla Niego, czyli Nastolatka :) uczyłam się kropkować. Na jednym zdjęciu się nie skończy, bo niestety ale jestem z niego bardzo dumna.

Teraz zaś nęka mnie myśl o braku zapięcia. Jak może być pudełeczko na pamiątki bez niego? Takie niedopatrzenie.  Ale mam nadzieję, że da się je naprawić.

Niebieskie okruchy w mojej kuchni:

I w innych miejscach:

Powyżej są to dzieła moich przyjaciół blogowych :)

Poniżej zaś obok kubków moich dzieci :** i zajączka (też dzieło rączek koleżanki blogowej :)) jest jeszcze błękitna serweta ...

O tym nigdy jeszcze nie pisałam, więc może teraz, skoro jest okazja. Serweta jest dziełem mojej mamy, która robi na szydełku :). Serweta niebieska, bo do sypialni, gdzie wisi obraz (też dzieło blogowej Duszki), który raczej znacie :) - przecież tak właśnie wyglądam, gdy do Was zaglądam :))

 Wychodzi na to, że gdy coś zamawiam, lub dostaję to jest niebieskie...:)))

Jeśli zaś komuś jedyne czego dziś do szczęścia potrzeba, to błękitnego nieba, to -

mam go pod dostatkiem dla każdego :).

Na zakończenie wybrane dwie myśli z tej mini książeczki:

***

Gdy masz pełne ręce roboty,

podziel się nią z innymi.

***

Dostrzegaj pozytywy:

-Dzień dobry, Kłapousiu!- powiedział Krzyś - Co słychać?

-Wciąż pada śnieg - odpowiedział Kłapuchy posępnie.

-A tak, pada.

-I mróz bierze.

-Naprawdę?

-Tak- rzekł Kłapouchy - 

Jednakże - ciągnął, rozpogadzając się trochę-nie mieliśmy ostatnio trzęsienia ziemi.

Serdecznie pozdrawiam wszystkich czytelników :*

Jomo