Nie celebruję smutków...

Nie celebruję smutków...

choć bywają dni, gdy myśli zamglone

otulają mnie jak mgła

tracę z oczu cały świat

na chwilę

Myślę o wszystkim i niczym

nić wspomnień zapomnianych rozsnuwam jak sieć

czasem już sama nie wiem

co było naprawdę a co jest tylko snem

wspominki, zapominki ... jakimś obrazem, zapachem wywołane...

a skowronek za oknem jak piłka wznosi się i wznosi

śpiewa aż mało nie pęknie...

tyle szczęścia w małej kruszynie, że jest, że żyje...

on wie, że gdzieś jest tęcza

to nic, że teraz jej nie widać

Patrząc na tę kruszynkę śpiewającego szczęścia albo pliszkę zabieganą, czy sikorkę zmagającą się z źdźbłem trawy, dopiero co wyglądającym z ziemi, powtarzam sobie, że smutki nie są do celebrowania, 

chwile szczęścia i radości, o tak :)

 zbieram je jak okruszki, nawet te najmniejsze,

mam nadzieję, że będą mi kiedyś tarczą....

Dziś chodzi za mną piosenka "Brzydcy" Grażyny Łobaszewskiej

Brzydka ona, brzydki on 

Mała stacja, kiepski bar 

A oni przytuleni, jakoś niezwykle tak 

Jakby się miał utlenić nagle świat 

I gdzieś w jeziorach źrenic 

Światła na tysiąc par 

W czterech słońcach żar 

Gdzieś tu chyba zakpił los 

Ona brzydka, brzydki on 

A taka ładna miłość, aż nierealna wręcz 

Tak jakby ich spowiła tęcza tęcz 

I wszechobecna siła 

Tknęła najczystszy ton 

W tkliwy serca dzwon 

Nie mów do mnie często zbyt 

"Wyglądasz dziś jak nikt" 

Jakoś nie bawi mnie już wcale 

Ten banalny sznyt

Ja ci odpowiem szczerze 

Uprzejmie wierzę, lecz nie w tym rzecz 

Brzydka ona, brzydki on 

A taka ładna miłość 

Mała stacja, kiepski bar 

Brzydka ona, brzydki on 

A taka ładna miłość 

Brzydka ona, brzydki on 

To nie w tym rzecz 

Nie w tym rzecz            
        

******

***

Cała rzecz jest ukryta w oczach, sercu i słowach...
ludzie słowa niosą, jakie chcą
od nich pięknieje nasz świat
lub pochłaniają każdy jego promyk, jak czarna dziura
słowa, słowa... niby nic
bo czym jest słowo?
Są to wielobarwne motyle, których wspomnienie pielęgnujemy i utrwalamy
są i czarne kruki, które szarpią, dopóki nie uda nam się zapomnieć...
Twoje słowa sam mówisz ... nie mówisz-wyrzucasz, gubisz, chlapiesz 
niesiesz oczami i  sercem.

******
W moim sercu rozgościły się koleżanki blogowe i dla nich powstały ostatnie potworki.
Dziś tylko pudełka z Marylin Monroe.
Pokazywana już wcześniej transferowa taca z niespodziankową szkatułką dla Tysi :):

 Serwetka jest piękna i Marylin w tym kapeluszu... cudnie kobieca.
Ale żółta taksówka przyprawiała mnie o ból głowy...
Dlatego na płatkach róży pojawiło się troszkę żółtego koloru:

Ostatecznie powstały dwa pudełka.

Poniżej drugie podejście do tematu szkatułka z Marylin Monroe.
Teraz już bez cienia żółci.
Tutaj również użyłam szablonu - zamiast róży są esy floresy 
i groszki zrobione gumką z ołówka:

Mam nadzieję, że wersja wędrująca do Tysi będzie akuratną :).

********

Chciałabym najserdeczniej PODZIĘKOWAĆ i pochwalić się Wszystkim, moim wygranym candy u KasiEn.
Kasieńka, jako Duszyczka niezwykle pomysłowa i twórcza obdarowała mnie własnoręcznie ozdobionym słoiczkiem na herbatki lub różności (pomysł z ozdobieniem wieczka od środka szydełkowym kwiatuszkiem i koralikami polecam do odgapienia!), herbatkami, serwetkami oraz frywolitkowymi skarbami: serduszkiem-zawieszką i szarym frywolitkowym pierścionkiem:

Kasieńko kochana z całego serca Ci DZIĘKUJĘ *♥**♥**♥*
Ściskam czule i posyłam buziaki 102 :***

******


Najserdeczniej witam WSZYSTKIE nowe Duszyczki :***
ściskam Was kochani *♥*.


Mam nadzieję, że wypoczęliście przez te wolne dni. 
U nas sezon rowerowy i grilowy już rozpoczęty :))).

Pożegnam się z Wami lepiejem, który napisałam według wskazówek (tu) a twórcą formy lepiuchy była Wisława Szyborska:

Lepiej rower wyjąć stary
Niż zakrywać swe przywary.

Jomo :)