***

Anioł dnia wczorajszego bezgłośnie płakał

Anioł dnia dzisiejszego zaszył się w najciemniejszym kąciku pokoju

i udaje, że go nie ma

przecież jak kogoś nie ma to nie ma jego bólu

jak może coś nas boleć gdy nas samych nie ma...

Babunia odeszła

Dziwią się kapcie szydełkiem dziergane

Dlaczego nikt już zziębniętych nóg nie grzeje

Czują się niepotrzebne i opuszczone

Zwiesiły do ziemi nosy i nawet łzy im kapią włóczkowe

Spod grzywki otoczonej ramieniem

spogląda na nie Anioł zaczepiony pod sufitem

drży ze strachu biedulek

sam się teraz został i nikt już go modlitwą nie wesprze

nikt rady motywującej nie da

Co teraz będzie?

Kto o nas pomyśli myślą ciepłą codzienną?

Kto ugotuje galaretkę z nóżek w pomarańczowej kuchni?

Kto wszystkich zmarłych odwiedzi co miesiąc na cmentarzach…

Kto wydzierga szalik kilometrowy

Czapkę z pomponem…

Kto wspomni jak to w czasie wojny było,

jak prababcia z domu jedynie obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy

wyniosła zanim lej po wybuchu po nim tylko pozostał,

jak stryjenka za mężem pobiegła i razem na Syberię pojechali,

bo rodziny nie wolno rozdzielać…

 wszystkie powyższe zdjęcia z netu

Babunia odeszła i nawet słowa uciekły przerażone

Schowały się na samym dnie duszy

A wychodzą tylko te, wcale nieproszone

O które tu nie chodzi

Nieodpowiednie i niegodne

Karolinko-Pajączku DZIĘKUJĘ! :***

Jomo